In deze beknopte beschrijving geven wij een overzicht van de mogelijke stoornissen die door een logopedist kunnen behandeld worden bij senioren.
Het doel is een betere levenskwaliteit.
Logopedie bij ouderen ?
1. Spraakstoornissen ten gevolge van een hersenbeschadiging:
Ouderen hebben nood aan een goede communicatie. Op oudere leeftijd verhoogt de kans op spraakstoornissen omdat de spraakspieren minder elastisch worden.
De belangrijkste vormen van verworven spraakstoornissen bij ouderen zijn dysarthrieën.
Bij een dysarthrie ontstaan er moeilijkheden bij het articuleren van woorden door een stoornis in de motorische zenuwen of in de zenuwen van de spieren die bij het spreken betrokken zijn. Men kan woorden en zinnen wel vinden, maar zij worden niet goed en duidelijk uitgesproken.
Spraakstoornissen bij een bepaald ziektebeeld:
• Bij multiple sclerose zien we een slordige articulatie, heesheid en stoornissen in luidheid en timbre van de stem.
• Ouderen met Parkinson en A.L.S. hebben moeite met spreken, slikken en de ademhaling
2. Taalstoornissen ten gevolge van een hersenbeschadiging:
Afasie is een taalstoornis waarbij alle taalmodaliteiten (spreken, schrijven, lezen, begrip) gestoord zijn. Afasie ontstaat na een hersenletsel in het taalgebied. Bij de ouderen kan afasie eveneens het gevolg zijn van een
cerebrovasculair accident of CVA (=beroerte, stroke) of bv. bij hersentumoren.
Ook progressieve ziektebeelden zoals Alzheimer, Multiple Sclerose, A.L.S., Chorea van Huntington, Parkinson, … kunnen leiden tot hersenbeschadiging.
3. Dementie:
Dementie is een ernstige vorm van verlies van geestelijke
functies. Deze ziekte verhindert de persoon om nog normaal te functioneren in het sociale leven.
Dementerende ouderen kunnen volgende symptomen
vertonen:
-Geheugenstoornissen, oriëntatiestoornissen
- Afasie (taalstoornissen) en apraxie (spraakstoornissen)
- Sociaal functioneren
- Zelfredzaamheid
- Persoonlijkheidsveranderingen
- …
Voor licht dementerende bejaarden kan zowel communicatietraining (in groepsessies) als taaltraining (woordvindingsoefeningen en taaldenkoefeningen) gegeven worden.
4. Dysfagie of slikstoornissen:
Dysfagie is een stoornis in het slikken. De patiënt heeft het gevoel dat vast of vloeibaar voedsel blijft hangen of wordt gehinderd bij passage door de mond en slokdarm naar de maag. Er kan onderscheid worden gemaakt
in hoge dysfagie (slik- en verslikklachten) of lage dysfagie (slokdarmpassageklachten).
Mensen met dysfagie kunnen volgende symptomen vertonen: gewichtsvermindering, hoesten tijdens of na het slikken, (nasale) oprisping, zuurbranden, neurologische klachten, verslikken, longontsteking, chronische
bronchitis, veel knoeien, voedselresten in de mond bewaren, …